Видео

Zobaczymy czy przejdzie komentarz. Tak samo było jak jeden kolega wystąpił z zakonu i studiował mgr. filozofii w Krakowie. Było wielkie oburzenie jak on może studiować filozofię jako były zakonnik na zakonnej uczelni. Ocierało to o rasizm i wykluczenie społeczne a zakon uchodzi za taki nowoczesny. Oczywiście jego pokojowy zjechał go z góry na dół, że nocami grał w gry komputerowe. Co mu to do tego? Nie sądźcie a nie będziecie sądzeni. W praktyce dużo było autorytaryzmu. Kraków - studia to praktycznie tylko studiowanie. Wakacje można spędzić poza zakonem i nikt nie wie co robiłeś. Brak było propozycji jak spędzić wakacje. Pozostawała albo pielgrzymka, albo szukanie samemu jakieś podłączenia pod rekolekcje dla młodzieży magis.Tak samo w nowicjacie nikt nie uczył np. liturgii i nie było konferencji na temat przebiegu liturgii żeby lepiej poznać liturgię i móc zostać ceremoniarzem. Przygotowania do próby katechetycznej w nowicjacie - była 1 konferencja i tyle. Poziom filozofii dosyć słaby. Dwóch filozofów, jeden wierzył według nauki katolickiej w istnienie diabła, drugi propagował swój pogląd jak diabeł istniał, w sumie to nie istniał, dla niego nie był bytem. Na pewno dużym minusem jest brak przejrzystości i brak demokracji w zakonie. Wiele rzeczy jest robionych odgórnie, nie znane są finanse zakonu dla wszystkich zakonników tylko mała grupka wie ile jest kasy w prowincji. Wyproszenie kasy na spodnie to była trudna wyprawa i dużo rzeczy można było się dowiedzieć na swój temat i usłyszeć nieprzyjemnych komentarzy. Oczywiście jak najmniej dawali. Choć niektórzy jakimś cudem nosili lepsze buty. Zawsze mnie to zastanawiało jak oni wyciągnęli te pieniądze... Życie zakonne nie jest proste, powiem nawet że jest b trudne. Nie masz swojej gotówki i nie możesz mieć, choć formalnie ostatnie śluby wymuszają że musisz przepisać wszystkie majątki na kogoś innego i nie możesz być np. właścicielem mieszkania itp. Do ostatnich ślubów teoretycznie możesz mieć kasę, ale w praktyce wyglądało to tak, że rektor zawsze wypytywał kto ile dostał kasy na placówce za pomoc w liturgii na święta i była dyskusja żeby oddawać te pieniądze do o. prefekta. Myślę że w tej materii był duży zgrzyt bo prefekt był normalny a rektor na siłę parł do swoich pomysłów. W moim czasie był problem z posiadaniem laptopa na studiach ale jakoś potem rektor ustąpił, bo widział że chłopaki mają swoje laptopy schowane po szafkach i wyciągali jak nikt nie widział, przeszedł temat, że student mógł mieć laptopa a proponowane komputery były tak stare i tak zdezelowane że 10 minut trwało samo uruchamianie się komputera... jakiś dramat. Na pewno 10 czy 12 lat formacji to bardzo długo, patrzy się na kolegów, którzy poszli do seminarium i oni dawno są już kapłanami a człowiek tylko mógł pomarzyć o kapłaństwie. Przychodzą myśli - rówieśnicy mają już dzieci, człowiek siedzi w zakonie. Jest dużo zagrożeń na każdym etapie formacji zakonnej. Na pewno szkoda chłopaków co odeszli po święceniach, większość nie chce mieć nic wspólnego z zakonem i z ludźmi, izolują się itp. Nie chcą utrzymywać kontaktów. Jak idzie się do zakonu to myśli się - 10 lat - czegoś się nauczę. Po Krakowie - znałem trochę psychologię, bo sam się nauczyłem, znałem kierownictwo duchowe bo sam się nauczyłem. Praktycznie filozofia niczego nie nauczyła pod kątem ewangelizacji. Trochę ciekawa była filozofia Boga i tyle. Reszta to teoria, która zupełnie do kapłaństwa nie przydaje się. Większość rzeczy sam się nauczyłem bez pomocy przełożonych. Śmieszne, prawda? Czyli wniosek taki że nowicjat, Kraków nie przygotowują w żaden sposób do ewangelizacji, liturgii, pomocy w rekolekcjach... :( dramat. Raz prefekt zaprosił 1 ewangelizatora, ładne miał materiały ewangelizacyjne, pogadaliśmy i to wszystko. Choć spotkanie było dobre, szkoda że ewangelizator nie miał książki lub skryptu. Było to 1 raz jak ktoś chciał powiedzieć coś o ewangelizacji na studiach. Nikt nie był zainteresowany aby wysłać chłopaków na jakieś rekolekcje jak ewangelizować. Zakon nie stawia/ł na uliczną ewangelizację i to bardzo duży minus. Smutne że tylko 1 jezuita był charyzmatykiem z krwi i kości i coś robił w temacie, większość zakonników to czysty intelektualizm i tradycyjne podejście do tematu. Ci co myślą o kapłaństwie. Jak chcesz służyć Panu i jak przekroczysz prób zakonu, seminarium to chciej zostać do końca kapłanem. Wejdź z taką myślą a nigdy nie odejdziesz z kapłaństwa. Nie pozwól aby negatywne myśli tobą rządziły. To jest podstawa. Najważniejszy jest wolny czysty umysł, który pozytywnie myśli. Dobrze się przygotuj. Pomyśl sobie jak będzie trudno i czy dasz radę. Trzeba b dobrze znać swoje słabe strony. zły duch wykorzystuje przede wszystkim nasze słabe strony i próbuje nas zaatakować przez myśli albo wykorzystuje 2 osobę, aby ciebie zaatakować. Często w zakonie to będą sprzeczki, dyskusje. Na pewno trzeba umieć żyć w samotności, nie narzucać się ludziom i na siłę nie inicjować spotkań, dobrą formą kontaktu z ludźmi jest apostolat i go jak najbardziej rozwijać. Problemy przyjdą, to ci gwarantuję. Każdego będzie atakować. Bądź zawsze dobry dla wszystkich i wybaczaj, ale nie gadaj na siłę z wszystkimi. Czasami lepiej zamienić, 2, 3 zdania, i nie wchodzić w dyskusję, nie ma to sensu, nie przekonasz swojego rozmówcę a potem będą tylko się piętrzyć podziały w zakonie. Zawsze będzie boleć, zły duch będzie zawsze atakować człowieka i będzie podsuwać różne myśli, trzeba nauczyć się samemu je odróżniać. Nie ma wyjścia, mechanizmy psychologiczne będą działać - porównywanie się, zazdrość, krytycyzm. Trzeba pamiętać o tym i nie pozwolić aby negatywne postawy dotknęły serca człowieka. Trzeba zawsze mieć hojne serce, otwarte, ale też nie gadać za dużo. W zakonach dużym problemem jest obgadywanie, plotkowanie. Kto co powiedział. Do dzisiaj pamiętam różne śmieszne historie kto co powiedział albo jak się zachował. Muszę to napisać: opowiadali że jeden zakonnik nie ma anioła stróża, ale ma anielicę :) Zostaje to w głowie do końca życia. Kontrola internetu to podstawa więc twój IP - numer komputera podpięty do sieci zakonu zawsze będzie pod kontrolą. Zawsze będą cię obserwować na każdym kroku. Doradzę tylko - odrzucać złe negatywne myśli, patrzeć pozytywnie, stawiać sobie cele, żyć eucharystią, pismem św., jak najmniej fb, patrzenia co inni w realu robią, nie porównywać się, żyć własnym życiem. Mieć swoje ideały i próbować je realizować. I jak najmniej mówić przełożonym o swoich problemach. Lepiej pójść do niezależnego księdza poza zakonem i pogadać. Jak najmniej mówić przełożonym bo to rzutuje czy dostaniesz święcenia czy nie.Nigdy nie chodzić do spowiedzi do o. magistra, o. rektora, o. duchownego. Mieć ich na dystans, lepiej na tym wyjdziesz, będą mieli mniej haków na ciebie.

Najlepiej pójść do zakonu po studiach, po pracy, inaczej się myśli jak się ma 20 lat a inaczej jak się ma 30 lat jak ma się nawet 2,3 lata praktyki zawodowej. Choć dopiero po 3,4 firmie rozumie się mechanizmy gry na rynku pracy. Choć i tak najlepiej mają księża grekokatoliccy, mogą mieć rodziny. Choć wiadomo że życie zakonne to inny temat - dziewictwo, bycie sam na sam z Jezusem poprzez śluby. Inna para kaloszy fizycznie i duchowo. Można odebrać wrażenie, że zakon stanął w miejscu. Kiedyś mówiono że nie może mieć parafii że to niezgodne z regułą/konstytucjami zakonną. Potem nagle się okazało że parafie można mieć. Podobnie jak z komórkami czy laptopami w Krakowie. Tylko jak patrzę na M Zielińskiego to cieszę się że świeccy potrafią się otworzyć na charyzmaty Ducha Św. a zakonnicy czy księża nie? Czemu? Dlaczego mamy więcej świeckich charyzmatyków? Można wymieniać imiona i nazwiska jak zna się to środowisko. Przecież Duch Św. to 3 Osoba Trójcy Św., charyzmaty, cuda są niezależne i zawsze można zbadać "cudowne" uzdrowienie na spotkaniach charyzmatycznych w szpitalu itp. I udowodnić że to są prawdziwe cuda. Jak widać kościół, przełożeni, biskupi powinni bardziej wyjść do ludzi, z stref komfortu i ewangelizować a nie zamykać się w murach kościelnych. Łatwo ewangelizować zewangelizowanych w domach rekolekcyjnych a trudniej wyjść do ludzi niewierzących na ulicę. Czasami wpadnę do kościoła zakonu posłuchać kazań, potem idę do dominikanów i czuć różnicę poziomów. Dominikanie mówią lepiej kazania niż w zakonie. Do tego lepiej śpiewają, a w nowicjacie słabo wyglądały lekcje śpiewów, a w Krakowie już ich nie było. Nikt nie uczył profesjonalnie, indywidualnie jak śpiewać do gry organów czy klawisza. Czy dzisiaj mam jakiś kontakt z chłopakami z zakonu? Jest taka niepisana reguła w zakonie - nie gada się z byłymi eksami. W praktyce działa. Jednak za wszystkich się modlę. Jest 2,3 zakonników jak spotkam to pogadam i oni ze mną ale są tacy którzy zupełnie nie gadają, jak spotkają to nie rozmawiają, jest się dla nich jak powietrze. "Kochaj bliźniego swego jak siebie samego". Najsmutniejsze było to że parę powołań zostało po prostu utraconych przez przełożonych. Były to czasy, że raczej nikt się nie spodziewał że co roku będzie coraz mniej nowicjuszy. Mi o. rektor powiedział, że słabych się wyrzuca a zostawia się najlepszych. Cytował ponoć św. I. Loyolę, no ale cóż, jak widać, ks. psych. zaświecił krytycyzmem i ostracyzmem. I tak miałem wrażenie od nowicjatu że jestem pośród spartan a słabe jednostki wyrzuca się z skał... Szkoda chłopaków bo naprawdę przy swoich wadach i zaletach przypuszczam dzisiaj byliby dobrymi księżmi. Szczególnie myślę o 1 chłopaku ale czasu nie cofniemy, ani nie można rozważać nad mlekiem co zostało rozlane. Jest wielu powołanych ale mało wybranych. Przełożeni to też ludzie i popełniają błędy... Pozostaje samemu kochać jak Jezus szczerą prawdziwą miłością innych ludzi. Przede wszystkim unikać grzechu i postaw faryzeuszy bo to bardzo łatwo można popaść w skrajności. Łatwo uwierzyć jak ma się święcenia, dr. że jest się kimś, specjalistą ... najgorsze było to poczucie że czułem że przełożeni już gdzieś na początku mojej kariery zakonnej postawili na mnie krzyżyk. Potem to już było tylko powolne szukanie haków i ostatecznie wydalenie z zakonu. Jeśli marzysz o zakonie/seminarium życzę ci abyś nie musiał przechodzić przez taki wf jak ja musiałem przejść czy inni. Powodzenia.

Widziałem wiele, naprawdę tam w zakonie nie ma zdrowych relacji ani prawdziwej miłości bliźniego. Często warto sobie powtarzać: przykazanie nowe daje wam abyście się wzajemnie miłowali jak Ja was umiłowałem. Słowa Jezusa zawsze powinny być kluczem w jakimkolwiek planowaniu, rozeznawaniu, szukaniu i działaniu. Miłość bliźniego była tam wypaczona. Jest to grupka osób, która lubią sobie pożartować z siebie z innych, dużo jest obgadywania, relacje są normalne jak w zwykłej firmie. Bez większych rewelacji czy jakieś żywej autentycznej "procedury" - jak budować wspólnotę. Jak przeczytałem A. Ames Oczami Jezusa czy M. Valtorta Poemat Boga Człowieka - Jak Jezus w prywatnych objawieniach miał ogromną miłość do uczniów to tak jak widziałem sposób prowadzenia przełożonych nowicjuszy, czy kleryków to miałem wrażenie że są to dwa biegunowe światy. Dużo szorstkości, autorytaryzmu. Tam są hierarchiczne układy, układziki, dąsy, przyklejanie łatek - ten jest taki, siaki, patrzenie z góry, grupka osób o dosyć egoistycznym podejściu do życia. Jest grupka, która wymienia się władzą, zazwyczaj przełożonymi zostają ci sami ludzi. Jak w diecezji, układ wieku gra rolę. Proboszczem szybciej zostanie starszy zakonnik niż młodszy. Wszystko tak naprawdę zależy od tego ile jest kasy w parafii, w placówce i jak ta grupka funkcjonuje. Jak jest dobry, otwarty przełożony to jest naprawdę fajnie. Jak trafi się taki, któremu nie zależy na rozmowie, otwartości, to jest pustynia i pustka. Sala rekreacyjna zazwyczaj jest pusta w takim wypadku. Praktycznie będąc zakonnikiem/księdzem od 30 roku życia do 45 roku życia nie masz szans zostać proboszczem, przełożonym. Dopiero po 50 zaczynasz żyć i decydować :) dobre. Najlepiej budować swoje życie zakonne/kapłaństwo na relacji do Jezusa i Maryi w 1 kolejności. Nie budować relacji na ludziach, gdyż prędzej czy później można się srogo zawieść. Ludzie są bardzo różni, z różnych środowisk. Niby jest formacja, ale i tak po nowicjacie ludzie byli tacy jacy wstąpili do zakonu i wielu nie miało więcej miłości bliźniego niż wcześniej. Kraków jest b. specyficznym okresem. Opiszę go poniżej. Nie zwierzaj się nikomu. Nigdy nie masz pewności że ta osoba tego nie powie drugiej osobie. Naprawdę widział bardzo dużo, im mniej powiesz tym lepiej. Tam jest za dużo wolnego czasu i pustkę zabija się albo zaczepianiem innych albo ich obgadywaniem. Najlepiej pisać pamiętniki ale w komputerze, w chmurze , gdzie nikt nie ma dostępu do twoich notatek i ich nie przeczyta. Też lepiej mieć spory pakiet GB w telefonie i FB, czy gmail oglądać przez pakiet GB przez tethering z telefonu do komputera. Seminarium, zakon to zawsze będą miejsca inwigilacji. Tam nie ma wolności jaką ma się w życiu świeckim. Najtrudniejszymi w życiu zakonnym sprawami są: samotność, brak bliskich, rodziny, brak możliwości decydowania o swoim czasie wolnym. Ciągłe bycie na uwięzi. Wszystko pięknie wygląda na zewnątrz. Kiedyś było paru jezuitów, którzy robili bardzo dobrą robotę i byli znani w całej Polsce. Dzisiaj ta sława trochę przycichła. Dominikanie wzięli górą i widać, że są bardzo szczęśliwi. Sam znam paru dominikanów i jest to zupełnie inna formacja niż zakonu. Cieszę się że oni tak nie poszli w psychologizację jak w zakonie. Jeśli już wybrałeś zakon, to doradzę ci prostą rzecz, nie myśl o tym co było jak mówi ks. Izajasza tylko żyj dniem dzisiejszym. Szkoda rozpoczynać coś nowego jak nie skończyło się starego. Co widziałem w zakonie to opieszałość, minimalizm. Często była krytyka np. do charyzmatyków - cytuję - kupić im kaski bo za bardzo odlatują. o. Kozłowski był fenomenem. Naprawdę jak porównuję go do innych zakonników to mogę tylko powiedzieć że był diamentem na tle pospolitości, szorstkości, wyniosłości, minimalizmu innych ludzi. Był jeden przełożony. Ksywka: Kto nie z mieciem tego zmieciem. Tak psychologizował, ustawiał ludzi jak był prowincjałem że potem musiał się ukrywać albo wychodzić z rekreacji gdyż wielu miało mu za złe i wytykało mu jego błędy jak był przełożonym. Wielu zakonników gra ekspertów - wiem najlepiej itp. Jest to dosyć smutny obraz, gdyż jak się zna np. biblistykę to jest tak dużo teorii interpretacji pisma św. , że naprawdę trudno o jedna wersję zdarzeń. Tak samo w psychologii czy duchowości. Jeden będzie kochał różaniec, drugi drogę krzyżową. A i tak ci powiedzą, że się źle modlisz. Jednak jak mi powiedział jeden zakonnik jak szedłem do Krakowa: Uważaj kolego na tamtych z południa, lubią za bardzo mieszać w głowie. Nie daj się tej ich formacji. Dzisiaj jest kapłanem w zakonie. Wracając do YT. Filmik zrobiony w klimacie czarnego humoru. Jak było naprawdę? Na pewno to zależy, w którym roku nowicjusz wstąpił do zakonu. Inna była formacja w latach 90, 00 i na pewno po 20 latach jest inna. Jak o. magister mówił czy o. prefekt - dużo było straszenia za ich czasów, że nie dadzą ślubów itp. Było więcej rygoru, mniej atrakcji, wolne dni to był tylko spacer na polanę w Kaliszu. Zakon jaki oni zastali a jaki ja, czy dzisiaj to są 3 zupełnie inne światy.

Napiszę parę myśli z perspektywy czasu. Inaczej odbiera się świat jak się ma 20 lat i ma się same ideały. Inaczej jak ma się 30 gdy trochę się przeżyło rozczarowań. Jest na pewno inna perspektywa i inne podejście do tematu. Jak się jest młodym jest dużo radości. Jak się jest już dorosłym to więcej jest refleksji, mniej spontaniczności a więcej planowania. Jak się ma rodzinę to człowiek jest bardzo spełniony. Im więcej masz kasy na koncie tym czujesz się bardziej pewniejszy siebie. Mniej emocji a więcej refleksji. Jak przypominam sobie czas przed nowicjatem? Ogromna radość, znałem paru jezuitów, wydawali mi się bardzo spokojni, otwarci, rozmowni. Jak ich dzisiaj postrzegam? Nie gadają z byłymi jezuitami. Jak patrzę na zakon po tych latach w środku? Dużo sztuczności, selekcja słabych osobników, lub tych których się nie lubi. Zakon to nie był ideał ani sielanka. Ani to oaza ani odnowa. Nie ma tutaj tej dynamiki radości, spontaniczności, więcej było oceniania, czepiania się, krytykowania. Trochę to przypominało strzelnicę - czekanie kto kiedy strzeli i w kogo. Również często miałem wrażenie że jestem na pogrzebie jak byłem na posiłkach, mszy św. - brak tej naturalnej radości, dużo smutku, sztywności. Za moich czasów dużo ojców/kleryków albo wyrzucili albo samo odeszło. Np. o. Obirek czy inni więc to napięcie udzielało się wszystkim. Co byś nie zrobił, był negatywny komentarz... 90% komentarzy słyszałem negatywnych, a te pozytywne to raczej wymuszone byłe. Było mało takich autentycznych relacji. Lepiej jak najmniej mówić i tylko rzeczy konieczne i się nie spoufalać z wszystkimi. Potem, jak ktoś wystąpi to temat nr 1 to jest obgadanie go za jego plecami jak już go nie ma w zakonie. Tylko naprawdę jak masz jakieś problemy z kompleksami, z uzależnieniami, nie czujesz się pewnie, masz problem z asertywnością, to będą to twoje słabe strony w zakonie. Zakon jak każda instytucja stawia na ludzi silnych, elokwentnych, inteligentnych. Jak ładnie śpiewasz, grasz na instrumentach, to masz 200% więcej szans że zostaniesz księdzem niż ktoś kto nie śpiewa lub nie umie się wypowiadać. Powołanie, ale tak naprawdę gra chodzi o zwykłe ludzkie cechy i umiejętności. Polecam Ci listy ks. Świeżyńskiego do biskupów. On dużo pisze właśnie o negatywnym klerykalizmie. Na prawdę jak czujesz że z czymś sobie nie radzisz, wiedz że prędzej czy później będzie to temat do rozmowy. Dlatego lepiej albo dobrze się kryć, albo po prostu samemu przepracować swoje wady. Choć i tak na pewno będą się czepiać, taki klimat. Temat manipulacji będzie dosyć częstym wątkiem tego wpisu. Jest i będzie zawsze konflikt wolności człowieka i posłuszeństwa. Jest to duży problem bo wiele razy czułem, że pod przykrywką posłuszeństwa była zwykła manipulacja. Nie było wolności w wielu kwestiach. Temat bardzo szeroki. Trzeba umieć stawiać granice, być asertywnym i umieć mówić nie. To jest podstawa, bo naprawdę jak nie będziesz się stawiał, przełożeni wejdą ci na głowę. Każdego Duch Św. inaczej prowadzi i trzeba umieć odróżnić co pochodzi od człowieka a co jest wezwaniem Ducha Św. Przełożeni to też ludzie i mogą się mylić. Mówienie tylko, że wola Najwyższego przejawia się tylko w woli przełożonych dla mnie po latach jest nadużyciem. Człowiek zawsze ma wolną wolę i swoje sumienie. Trzeba zawsze o tym pamiętać jak się idzie do seminarium czy zakonu. Trzeba żyć zgodnie z swoim sumieniem. Najlepiej jak najmniej o sobie mówić o swoich wadach, historii bo potem wszystko trafia do teczki a teczka idzie z tobą przez całe życie w zakonie. W nowicjacie piszę się biografie. Zalecam nie spieszyć się z nią a to co się napisze lepiej zrobić w 2 kopiach - jedna pełna dla siebie, druga niepełna dla przełożonych. Każdy prowincjał, przełożony potem będzie miał wgląd do tej teczki. Lepiej jak znają cię z tej dobrej strony a nie z tej słabej. Potem łatwo to wykorzystać. To Jezus prowadzi przez życie, uzdrawia a nie przełożeni, osoby, które mieniły się ekspertami z dziedziny psychologii. Przykład jednego jezuity - dostał taki listy od przełożonych, bardzo negatywny w Krakowie, poszło oficjalne pismo do prowincjała, że zabrania mu się pomagania w rekolekcjach ignacjańskich. Chłopak olał temat i dalej głosił słowo Boże. Sam dostałem takie ostrzeżenie/słowne opiszę je poniżej. Najgorsze że krytycyzm szedł z przełożonych na silniejszych a ci przenosili na tych słabszych. Czysty mechanizm przeniesienia z psychologii. Najgorszy moment w nowicjacie. Posiadówka 20 facetów i każdy krytykuje 1 osobę i to 2 razy bo nowicjat ma 2 lata. To był totalny dramat. Leciały tylko negatywne informacje na daną osobę. Jak dzisiaj sobie to przypomnę to bierze mnie na wymioty. Jak można posadzić gościa po pół roku w zakonie w fotelu i jechać po nim z góry na dół, że jest taki siaki i owaki. I tak 20 osób wałkuje, walcuje 1 gościa. Dramat, jeszcze raz dramat. Jak dla mnie magister chyba nie zrozumiał czym są studia z psychologii i że podstawą psychologii jest afirmacja i akceptacja a nie krytycyzm. Akcja ta spowodowała, że dostałem taki dystans do wszystkich, bo stwierdziłem, że jeśli teraz będą szukać na mnie haków to później tym bardziej. W pewnym momencie jak widziałem że zakonowi nie zależy na mnie, mi również nie zależało. Jak widać powołanie powołaniem. Ale nie tylko w tym zakonie, jak posłuchałem innych relacji z innych zakonów, tak samo było. W zakonie czynnik ludzki odgrywa dominującą rolę. Rozeznanie jest tak naprawdę słowem wytrychem. Głównie chodzi o własną motywację, a z drugiej strony czy dadzą ci służyć czy nie. Takie to mechanizmy psychologiczne. Bardzo proste. Jak widać bardzo łatwo zniechęcić ludzi do działania, jeśli nie jest się dobrym przykładem. Ryba psuje się od głowy. Doradzę - nigdy nie śmiej się na głos przy przełożonych albo w grupie gdyż wielu zazdrości i pamiętam jedną akcję, jak jeden nowicjusz miał piękny głos taki doniosły i głośno się śmiał, jak to denerwowało o. magistra. Ocierało o rasizm. Raz pojechałem na placówkę, siedzimy, przełożony, starszy ojciec, jest nas może 10 osób. No i zaczyna ten starszy ojciec coś mówić, a przełożony do niego mówi: tylko króciutko. Czysty mechanizm sterowania nawet starszym ojcem. Nic się nie odezwałem, ale chciałem powiedzieć temu ekspertowi - kolego, przez szacunek, że ten ojciec jest starszy i więcej przeżył i wychował się w trudnych warunkach zakonnych, to posłuchaj go i bądź pokorny a nie wyniosły. Mu bliżej do wieczności a ty jeszcze możesz stracić wiarę i odejść z zakonu. Widziałem to, nie jednego pycha zwiodła i potem wystąpili z zakonu po święceniach, zostali protestantami, pozakładali rodziny. Jeden przypadek był b smutny gdyż ojciec ten powiedział nie jednemu nowicjuszowi że nie nadaje się na zakonnika a sam potem wystąpił z zakonu po 15 latach.

Przeczytałem komentarze z zaciekawieniem. Jestem ateistą ale naprawdę ciekawie jest usłyszeć jak wygląda ten egzotyczny dla mnie świat. W sumie nie różni się zbytnio od tego co by się działało w korporacji.

Przecież Chrystus to syn Lucyfera księcia tego świata. Kult królowej niebios: ruclips.net/video/lyf1BUxt5h4/видео.html

Twoją starą i zoorro

Przecież Chrystus to syn Lucyfera księcia tego świata. Kult królowej niebios: ruclips.net/video/lyf1BUxt5h4/видео.html

@@_Andromen Boże do jakich "genialnych" wniosków dochodzą protestanci. Nienawiść do Maryji prowadzi do absurdu, który pożera im mózgi.

Przecież Chrystus to syn Lucyfera księcia tego świata. Kult królowej niebios: ruclips.net/video/lyf1BUxt5h4/видео.html

Przecież Chrystus to syn Lucyfera księcia tego świata. Kult królowej niebios: ruclips.net/video/lyf1BUxt5h4/видео.html

JAKI BOG ?????

Przecież Chrystus to syn Lucyfera księcia tego świata. Kult królowej niebios: ruclips.net/video/lyf1BUxt5h4/видео.html

You look so young

Przecież Chrystus to syn Lucyfera księcia tego świata. Kult królowej niebios: ruclips.net/video/lyf1BUxt5h4/видео.html

Przecież Chrystus to syn Lucyfera księcia tego świata. Kult królowej niebios: ruclips.net/video/lyf1BUxt5h4/видео.html

Ja tam nie lubię wódki. Wolę piwko. Jak widać nie każdy jezuita jest taki sam :P

Uważaj, abyś w czyśćcu nie musiał w kółko słuchać tych samych sucharów gilgotany przez św Augustyna.

@@teodormajewski3566 w czyśćcu 😂 nie ma tego diabelskiego miejsca Ale są dwie drogi Niebo piekło zacznij sam czytać Biblię nie słuchaj panów w purpurze

no matenka i jasna gora paulini, powodzenia haha

Przecież Chrystus to syn Lucyfera księcia tego świata. Kult królowej niebios: ruclips.net/video/lyf1BUxt5h4/видео.html

Przecież Chrystus to syn Lucyfera księcia tego świata. Kult królowej niebios: ruclips.net/video/lyf1BUxt5h4/видео.html

Przecież Chrystus to syn Lucyfera księcia tego świata. Kult królowej niebios: ruclips.net/video/lyf1BUxt5h4/видео.html